Coraz częściej telewizor zaczyna pełnić w rodzinach rolę opiekunki dla dzieci. Zapracowani rodzice, często nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństw związanych z oglądaniem telewizji bez nadzoru dorosłego. Telewizyjne medium wyparło książkę, prasę, bezpośrednie kontakty rodziców z dziećmi, kreatywne spędzanie wolnego czasu. Badania OBOP wykazały, że przeciętny przedszkolak spędza przed telewizorem 2 godz. i 45 minut dziennie, mimo, że nie jest w stanie skupiać się na niej dłużej niż 20 minut. Nawet niektóre bajki dla najmłodszych epatują aktami przemocy , nie wspominając już o grach komputerowych. Oglądanie agresji ma wpływ na zobojętnienie dziecka na takie widoki. Obraz bólu, krwi, cierpień ofiary pobudza do agresji. Poza tym dziecko traci kontrolę nad tym co dobre, a co złe. Ocena programów telewizyjnych nie jest jednoznaczna. Należy podkreślić, że spełnia ona również ważne funkcje, w tym : rozrywkową, informacyjno- dydaktyczną. Jest „oknem na świat”, może stanowić cenne źródło informacji, przekazywać wartości moralne, społeczne, wzbogacać myślenie.

Badania wykazują, że telewizja jest jedną z przyczyn wzrostu otyłości u dzieci w ostatnim dziesięcioleciu. Dzieci uzależnione od telewizji konsumują więcej, a reklamy dodatkowo skłaniają do opychania się niezdrowym jedzeniem. Oglądanie przemocy w telewizji rodzi agresywne zachowania u dzieci. Źle dobrane programy telewizyjne, jeżeli nie wywołują zachowań agresywnych , to w najlepszym razie obniżają wrażliwość na przemoc. Małe dzieci z trudem albo wcale nie odróżniają tego, co jest , od tego co nie jest prawdą. Dla nich rzeczy widziane w telewizji są równie prawdziwe jak to, co dzieje się w ich pokoju lub na podwórku. Nawet jeśli wydaje się, że nie są przestraszone oglądając program budzący lęk, przeżywane później koszmary senne są skutkiem ich oglądania. Programy informacyjne przekazujące  wiadomości o morderstwach, pożarach , klęskach żywiołowych itd. stają się szczególnie niebezpieczne. Dzieci , którym włącza się telewizję gdy są zmartwione, niegrzeczne lub znudzone, mogą w przyszłości mieć mniejsze zdolności adaptacyjne w stosunku do otaczającego je świata.

Dzieci nałogowo oglądające telewizję na ogół są opóźnione w rozwoju społecznym i intelektualnym. Mają gorzej wykształconą sprawność czytania i osiągają gorsze wyniki w nauce niż inne dzieci. Nadmierne oglądanie telewizji może zahamować zainteresowanie dziecka książkami, osłabia wyobraźnię, zdolność do samodzielnej zabawy. W rodzinach oglądających telewizję od rana do wieczora następuje stopniowe osłabienie więzi rodzinnych i społecznych, ponieważ nie ma czasu na wymianę myśli, uczuć i innych wartości.

Nie powinno się wstawiać telewizora do pokoju dziecięcego- powoduje to izolację dziecka w sensie fizycznym i mentalnym.

Należy ustalić wyraźne granice czasu spędzanego przed telewizorem max. 1-2 godz. dziennie. Nie powinno się używać telewizji jako formy przekupstwa, kary lub nagrody. Kojarzenie telewizji z dobrym zachowaniem może spowodować, że wyda się ona atrakcyjniejsza.

JEŚLI KOCHASZ SWOJE DZIECKO PAMIĘTAJ!

• TELEWIZOR  JEST DLA NAS A NIE MY DLA NIEGO,

• DZIECI WYCHOWUJĄ RODZICE A NIE TELEWIZOR I KOMPUTER,

• NASZE DZIECI OGLĄDAJĄ TYLKO WYBRANE PROGRAMY

• OGLĄDAMY ZAWSZE RAZEM I ROZMAWIAMY NA TEMAT PROGRAMU,

Może warto przypominać wszystkim dorosłym, że dzień bez spaceru z dzieckiem, wspólnej z nim rozmowy, śmiechu i zabawy, przytulania i pieszczot, przeczytania bajki na dobranoc, nauki -  TO DZIEŃ BEZPOWROTNIE  STRACONY!

 

Literatura: J.Izdebska: „Rodzina.Dziecko.Telewizja.Szanse wychowawcze i zagrożenia telewizji”,

T.Bach-Olesiak: „Oddziaływanie telewizji na zachowanie agresywne dzieci i młodzieży.”